Butelkowanie metodą „bond” (ang. „bottled in bond”) to termin, który najczęściej spotykany jest w odniesieniu do amerykańskich whiskey, choć jego zasady mogą być zastosowane również w innych krajach produkujących whiskey. Ta szczególna metoda butelkowania ma swoje korzenie w ustawie z 1897 roku zatytułowanej „Bottled-in-Bond Act”, która została wprowadzona, aby zapewnić konsumentom gwarancję jakości i autentyczności whiskey. Przez lata, metoda ta stała się symbolem wysokiej jakości oraz świadectwem umiejętności i rzemiosła producentów whiskey.